انواع بیماریهای قلبی، ورزش درمانی خاصی دارد/ تاثیر سرد کردن بر سلامت بدن
تاریخ انتشار: ۹ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۹۲۹۲۱
جواد الماسی عضو هیئت علمی گروه فیزیولوژی ورزشی قلب و عروق دانشگاه آزاد اسلامی در گفت و گو با خبرنگار ایسکانیوز از همدان، با بیان اینکه رشته فیزیولوژی قلب و عروق گرایشی از تربیت بدنی است و به ارتباط فعالیت ورزشی و سلامت قلب میپردازد، تشریح کرد: رسالت اولیه و اصلی رشته فیزیولوژی قلب پیشگیری از بیماریهای قلب و عروق است و به بررسی تأثیر فعالیت ورزشی بر سلامت قلب و عروق، ارتباطات پیش بینی کننده افزایش عملکرد بیماری قلب و عروق، بررسی راهکارهای مختلف و پروتکلهای تمرینی و تأثیر آن بر سلامت قلب و عروق و کاهش بیماری های قلب و عروق میپردازد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مدیرکل حوزه ریاست دانشگاه آزاد اسلامی همدان با اشاره به تأثیر ورزشهای هوازی و غیر هوازی بر عملکرد قلب و عروق، توضیح داد: دو ویژگی ورزشهای هوازی و غیر هوازی شدت و مدت آن است. در ورزش هوازی یا ایروبیک زمان باید بیش از ۴۵ دقیقه و از نظر شدت میزان فشاری که فرد تحمل میکند باید سبک باشد و ورزشهای بیهوازی یا آنایروبیک زمان کمتر و شدت بیشتر دارند.
وی تأکید کرد: افرادی که میخواهند سلامت قلب بهتر و بیماری کمتری داشته باشند بهتر است ورزشهای هوازی را انجام دهند.
جواد الماسی فعالیتهای ورزشی که پویایی بیشتری دارند را بر سلامت قلب و عروق مؤثرتر دانست و توضیح داد: انواع فعالیت ورزشی از جمله فعالیتهای جسمی یا ذهنی مانند فوتبال و شطرنج با فعال کردن زنجیرههای سیستم عصبی و هورمونی و تأثیر بر متابولیسم بدن، افزایش جریان خون، افزایش تولید متابولیتهایی مثل هورمونها و سایر مواد مفید در بدن سبب بهبود شرایط جسمی و روحی میشوند.
وی افزود: افراد میتوانند با توجه به شرایطی که دارند انواع مختلف فعالیتهای ورزشی مانند شطرنج که نیاز به فعالیت ذهنی دارد و یا فوتبال که نیاز به فعالیت جسمی و ذهنی دارد انجام دهند.
این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه فعالیت ورزشی توصیه شده برای بیماران قلب و عروق باید با توجه به نوع بیماری قلبی، وضعیت فرد مبتلا و پیشرفت بیماری باشد، تشریح کرد: بیماری قلبی میتواند از یک بینظمی و آریتمی ساده تا بیماریهای خیلی خاص باشد، بنابراین نمیتوان گفت یک ورزش برای همه بیماریهاست.
الماسی با اشاره به اهمیت انجام پیادهروی بر سلامت قلب و عروق، توصیه کرد: فعالیتهای ورزشی روزانه منظم و طولانی مدت از جمله پیادهروی برای همه افراد توصیه میشود و برای بیماران قلب و عروق با توجه به نوع بیماری و شناخت آن میتوان فعالیت ورزشی مؤثرتر را توصیه کرد.
وی در پایان با تأکید بر سرد کردن بدن در پایان فعالیت وزشی و ایجاد تعادل در بدن، توضیح داد: هنگام انجام فعالیت ورزشی ساختار ها و سیستمهای بدن از نظر دما و تولید مواد اسیدی، جریان خون و میزان ضربان قلب در اوج قرار میگیرد و با سرد کردن، ضربان قلب، گرمای دفعی بدن، میزان اسید تولید شده آرام آرام به حالت اولیه بازگشته و بدن دچار شوکهای مختلف استرسی نمیشود.
عضو هیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی تصریح کرد: سرد کردن از ۵ دقیقه تا ۱۵ دقیقه متغیر است و به شدت فعالیت ورزشی فرد و میزان آمادگی او مربوط میشود، همچنین با سرد کردن بدن از حالت بیتعادلی به تعادل میرسد و عدم توجه به این موضوع سبب آسیب بدن در دراز مدت و کاهش کیفیت بازگشت بدن به حالت اولیه میشود.
خبرنگار: فاطمه امینی - مهدی میرزایی
انتهای پیام/
کد خبر: 1199720 برچسبها بیماری قلبی ورزشمنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: بیماری قلبی ورزش بر سلامت قلب و عروق فعالیت ورزشی بیماری قلب سرد کردن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۹۲۹۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تاثیر آفتکشها بر افزایش احتمال پارکینسون
ایتنا - مدتهاست که مشخص شده است که قرار گرفتن در معرض آفتکشهای کشاورزی میتواند تا حد زیادی احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.
تحقیقات جدید ژنتیکی، اکنون افرادی را که ممکن است آسیبپذیرتر باشند را نشان میدهد. تیمی در دانشگاه کالیفرنیا، اطلاعات ژنتیکی 800 بیمار پارکینسونی را که در مرکز کشاورزی آن ایالت، زندگی و کار میکنند، بررسی کردند.
محققان در انتشار خبری خاطرنشان کردند که بسیاری از این افراد حداقل یک دهه قبل از ابتلا به این بیماری در معرض 10 آفت کش مورد استفاده در محصولات پنبه قرار داشتند و برخی از بیماران تا سال 1974 در معرض این بیماری قرار داشتند.
آنها انواع ژنهای مرتبط با لیزوزومها، بخشهایی از سلولها که ضایعات سلولی را تجزیه میکنند، تقویت کردند. گروهی به سرپرستی دکتر برنت فوگل، استاد نورولوژی و ژنتیک انسانی توضیح دادند که اختلال در عملکرد لیزوزومی مدتهاست با پیدایش پارکینسون مرتبط است. این مطالعه نشان داد که انواع فرآیندهای لیزوزومی در بیمارانی که مدت طولانی در معرض آفتکشها قرار داشتند "غنی" شد.
این یافتهها در 25 آوریل در مجله NPJ Parkinson’s Disease منتشر شد.
به نظر میرسد که این گونههای ژنی با عملکرد مناسب پروتئین تداخل داشته باشند. به گفته محققان، این نشان میدهد که دفع نابهنجار متابولیتها در سلول میتواند یکی از دلایل زمینهای پارکینسون باشد که در کنار قرار گرفتن در معرض مزمن با آفتکشها رخ میدهد.
همانطور که ترکیبات سمی - از جمله پروتئینی به نام آلفا سینوکلئین، که مدتهاست با پارکینسون مرتبط است - در سلولهای مغز ساخته میشوند و میتوانند اجسام لویی در بافتها را تشکیل دهند. محققان خاطرنشان کردند که تجمع اجسام لوی یکی از مشخصههای پارکینسون در مغز است.
فوگل گفت:« این مطالعه از این فرضیه حمایت میکند که استعداد ژنتیکی ناشی از تغییرات جزئی در ژنهایی است که با عملکرد لیزوزومی مرتبط هستند. به صورت روزانه، این گونهها تاثیر زیادی ندارند. اما تحت استرس مناسب، مانند قرار گرفتن در معرض برخی آفتکشها، ممکن است از بین بروند و به مرور زمان منجر به توسعه بیماری پارکینسون شود که به آن تعامل ژن-محیط میگویند.»
آیا میتواند گونههای ژنی دیگری وجود داشته باشد که افراد را مستعد خطر کند و در مسیرهای عصبی دیگر عمل کند؟ دکتر کیمبرلی پاول، سرپرست تیم تحقیق، گفت که این بسیار ممکن است. پاول، استادیار عصب شناسی در UCLA گفت: «این بیماران به نوعی مستعد بودند و اگر بتوانیم بفهمیم که چرا آنها مستعد هستند، شاید بتوانیم در این مسیرها عمل کنیم.»
فوگل گفت: «دادههایی برای بسیاری از اختلالات رایج وجود دارد که نشان میدهد تأثیرات محیطی بر توسعه این بیماریها تأثیر میگذارد، اما ما هنوز راه خوبی برای اندازهگیری این تأثیر یا تعیین اینکه چه کسی بهطور خاص در معرض خطر است، نداریم. این یک گام رو به جلو در این مسیر است.»